Η Annie Leibovitz γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1949, στο Γουότερμπερι του Κονέκτικατ. Σπούδασε ζωγραφική στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε νυχτερινά μαθήματα Φωτογραφίας και το 1970 ξεκίνησε να δουλεύει για το περιοδικό Rolling Stone. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, έγινε επικεφαλής στο τμήμα Φωτογραφίας το 1973 και συνέχισε να βρίσκεται στα γραφεία του περιοδικού, για τα επόμενα 10 χρόνια, έχοντας στο ενεργητικό της 142 εξώφυλλα. Έπειτα, το 1983 εντάχθηκε στο προσωπικό του Vanity Fair, και το 1998 άρχισε να εργάζεται τακτικά και για την Vogue. Μαζί με τα έργα στο χώρο του περιοδικού Τύπου είναι πασίγνωστη για τις βραβεύσεις της σε διαφημιστικές καμπάνιες. Έχει επίσης συνεργαστεί με πολλούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των American Ballet Theatre, Brooklyn Academy of Music, την Ομάδα Χορού του Mark Morris και τον Mikhail Baryshnikov. Δύο από τις μεγαλύτερές της επιρροές είναι ο Robert Frank και ο Henri Cartier-Bresson, καθώς το γραφικό τους ύφος, την εντυπωσίασε κι ήθελε να το αντιγράψει. Από τα πιο γνωστά της πορτραίτα είναι αυτό του Τζον Λένον και της Γιόκο Όνο, μιας κι ήταν η τελευταία επαγγελματική του φωτογράφιση, γιατί την ίδια μέρα (5 ώρες μετά) δολοφονήθηκε.
Τα λευκώματά της : Annie Leibovitz: Photographs (1983), Photographs: Annie Leibovitz 1970–1990 (1991), Olympic Portraits (1996), Women (1999), American Music (2003), A Photographer’s Life: 1990–2005 (2006), Annie Leibovitz at Work (2008), Pilgrimage (2011), και Annie Leibovitz, μια περιορισμένη έκδοση, μεγάλου μεγέθους που δημοσιεύθηκε από τις εκδόσεις Taschen το 2014.
Περιοδικές εκθέσεις των έργων της:
- National Portrait Gallery and the Smithsonian American Art Museum /Washington
- International Center of Photography /New York
- Brooklyn Museum
- Stedelijk Museum /Amsterdam
- Maison Européenne de la Photographie /Paris
- National Portrait Gallery /London
- Hermitage Museum /St. Petersburg, Russia
H Leibovitz έχει οριστεί ως ένας ζωντανός θρύλος από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου κι είναι αποδέκτης πολλών άλλων τιμητικών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων το βραβείο Lifetime Achievement από το Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας, το μετάλλιο Centenary της Βασιλικής Φωτογραφικής Εταιρείας του Λονδίνου, και το Βραβείο Wexner. Επίσης έχει τιμηθεί με τη διάκριση του “Ταξιάρχη” των Τεχνών και των Γραμμάτων από τη Γαλλική Κυβέρνηση (Commandeur, Ordre des Arts et des Lettres).
Είναι προφανές, από την προβολή των φωτογραφιών της, η αίσθηση οικειότητας, η σύνδεση μεταξύ μοντέλου και φωτογράφου, όπως λέει κι η ίδια «Ένα πράγμα που βλέπετε στις εικόνες μου είναι ότι δεν φοβόμουν να ερωτευθώ αυτούς τους ανθρώπους.” Αυτό που μαθαίνουμε εμείς από τα έργα της είναι πως για να μην είναι άψυχη μία φωτογραφία, πρέπει να προσπαθήσουμε να εμφυσήσουμε ζωή στα πορτραίτα μας γνωρίζοντας το μοντέλο μας και να εξιστορήσουμε με το κλικ μας την ιστορία του.
*Πρόσφατα, η Leibovitz βρέθηκε να παλεύει με την οικονομική καταστροφή της που προκλήθηκε από την κακή οικονομική διαχείρισή της. Από ένα συμβόλαιο έδωσε ως ενέχυρο ολόκληρο το portfolio της. Πόσο κρίμα!
Portfolio sample
