Η απαιδευσία, η νεωτεριστική βλαχουριά, η αναλγησία κι η κουτοπονηριά είναι οι καλύτεροί σου φίλοι. Έγινες κοσμικός, σε έναν κόσμο τριτοκοσμικά απόκοσμο κι όλο προσπαθείς να αναρριχηθείς και να εδραιωθείς -ως τί;- σε έναν πελώριο βασιλικό αυλόγυρο, κάποιου ξεχασμένου κοινωνικού στάτους που γνωρίζεις πως η καταγωγή σου, κι οι τρόποι σου δεν βοηθούν. Με αφορμή ένα 10ήμερο φεστιβάλ θεάτρου που έλαβε χώρα στην πόλη μου, συνειδητοποίησα πως περιβάλλομαι από ανθρώπους απολίτιστους, άξεστους, ανενημέρωτους και απίστευτα ενοχλητικούς, σαν τζιτζίκια που κροταλίζουν πάνω στο τύμπανό σου.
Πραγματικά, πιστεύω πως ο όχλος που μαζεύτηκε, κατά τη διάρκεια των θεατρικών παραστάσεων, κάπου βαθειά μέσα τους, πίστευαν πως σε κάποια στιγμή, θα ξεπηδήσει στη σκηνή η Φιλιώ Πυργάκη με ένα μοναδικό ποτ-πουρί φολκλόρ ασμάτων και το πλήθος θα κατακλύσουν άπειρες τσαχνίπες λουλουδούδες και γραφικοί κοιλαράδες χασάπακλες με ψητή γουρνοπούλα και μπύρες στον πάγο.
Όσο ονειρικό και να μοιάζει αυτό, αγαπημένε μου ξιπασμένε, δεν θα συμβεί ποτέ. Μόνο στα πανηγύρια, όπου παρεμπιπτόντως περνάω απίστευτα καλά, γνωρίζοντας -εκ προοιμίου- για ποιον λόγο έχω πάει. Το θέατρο, η σκήνη, η τέμπλα ή όποιος άλλος χώρος μπορεί να φιλοξενήσει μια παράσταση, είναι η ευκαιρία σου να ταξιδέψεις σε πολλές διαστάσεις ταυτόχρονα, δεν είναι μια αρπακόλα ψυχαγωγία. Προβληματίζεσαι και νιώθεις. Κριτικάρεις. Αγωνιάς. Όλες σου οι κεραίες είναι στραμμένες προς τον άνθρωπο που έχει κοπιάσει να μάθει ένα κατεβατό κάποιου λόγιου κι υποδύεται κάποιον φανταστικό ήρωα, όμως πολύ γνώριμο στη δική σου πραγματικότητα. Αφού, λοιπόν, είσαι σχεδόν σε κατάσταση διαλογισμού, απόλυτης προσήλωσης και βιώνεις την έκσταση που σου προσφέρει το θέαμα, χτυπάει κινητό με ήχο κλήσης χιτάκι του Κιάμου και κάποιος μιλάει δυνατά για κάτι φασολάκια που πρέπει να κατέβουν από τη φωτιά για να μην κολλήσουν και πικρίσει το φαγητό. Να πας στην κουζίνα σου μωρή βλαχάρα, αμόρφωτη, τελευταία (Χατζηστεφάνου-Μπόκοτα = 2-0) να ανακατέψεις τα φασολάκια και να μην τρέχεις σε παραστάσεις, όπου με την πρώτη ευκαιρία προσβάλλεις τη δημιουργικότητα του άλλου κι ενοχλείς κι όλους εμάς που πραγματικά παρακολουθούμε με δέος και πνίγουμε ακόμα και το ταπεινό μας βηχαλάκι, για να μην χάσουμε μια φράση που μπορεί να είναι καταλυτική για την συνέχεια του έργου. Ναι, υπάρχουμε κι εμείς οι κομπλεξικοί που πήγαμε στο θέατρο για την παράσταση αυτή καθεαυτή. Αίσχος;
Ο σκοπός μου, δεν είναι να χάσω την ψυχραιμία μου και να αρχίσω να σε βρίζω σαν πολυβόλο και να μην μπορείς να βγάλεις ούτε κιχ, σκοπός μου είναι να σε ενημερώσω. Όταν πηγαίνουμε να δούμε μία παράσταση και δεν είμαστε τόσο στρατηγικοί θεατές, οφείλουμε να ενημερωνόμεθα από πριν για την πλοκή του έργου. Αν σε εξιτάρει, πας και το βλέπεις, με κάποιες προυποθέσεις.. Επειδή ξέρω ότι σου αρέσουν οι λίστες σου αφήνω στη ζούλα μία παρακάτω να έχεις να πορεύεσαι.
1.Δεν μπαίνουμε στην αίθουσα σαν Ούνοι και Βησιγότθοι έτοιμοι να κατακτήσουν καινούριο έδαφος, να βιάσουν γυναικόπαιδα και να κάψουν σπίτια. Μπες χαλαρός και βρες ήσυχα κάπου να κάτσεις.
2.Βάζουμε το κινητό μας στο αθόρυβο. Καταπληκτικό;; Η τεχνολογία έχει προχωρήσει ΤΟΣΟ πολύ. Εσύ όταν διαβάζεις ή δουλεύεις δεν θες κάποιον νοητικά πειραγμένο να μιλάει κατα τη διάρκεια που εσύ δημιουργείς, έστω κι αν κόβεις πατάτες για τηγάνισμα.
3.Δεν φέρνουμε τα παιδάκια μας σε ενήλικες παραστάσεις. Αφενός ο κίνδυνος να ακούσουν τη λέξη “γαμήσι”, “μουνί”, “μαλάκας” είναι ιδιαίτερα αυξημένος και δεν φταίει ο συγγραφέας για το λεξιλόγιο εσύ φταις που φέρνεις το παιδί σου, αλλά τόσο σου κόβει. Γι’ αυτόν το λόγο ανεβάζουν παιδικές παραστάσεις, το λέει κι ο προσδιορισμός “παιδικές” δεν είναι κι αστροφυσική. Αφετέρου, τα παιδιά από τη φύση τους είναι υπερκινητικά και δεν μπορούν να αφήσουν το κωλαράκι τους σε μία θέση για 2 ώρες. Παιδιά έκανες, θα έπρεπε να το ξέρεις. Μπορείς να έχεις καλές σχέσεις με την πεθερά σου και να στα κρατάει. Το θέατρο δεν είναι παιδική χαρά.-
4.Δεν φεύγουμε στα δέκα λεπτά ή στη μέση της παράστασης επειδή δεν μας αρέσει. Περιμένουμε να τελειώσει, όσο μάπα κι αν είναι. Πολιτισμό δεν ήθελες;; Ε, λειτούργησε σαν πολιτισμένος, δεν χρειάζεται να είσαι 100%. Σεβάσου τουλάχιστον τον έρμο τον άνθρωπο που έκατσε κι έμαθε τα λόγια, για να βλέπεις εσύ θέατρα και να μου κουνιέσαι ως κουλτουριάρης. Βγες, αφού τελειώσει η παράσταση και βρίσε θεούς και δαίμονες, κράξε, κάτσε κι αναλυσε το 3 ώρες. Βρήκες κι ένα θέμα παραπάνω να ασχοληθείς, εκτός από το αν πηδιέται η Βυζοπούλου με τον Πουτσοπίδη.
5.Δεν πιάνουμε την κουβέντα για τη Ζηνοβία που την έβαλαν με βύσμα στο Δημόσιο κι ας μην ξέρει που παν’ τα τέσσερα και πόσο κάνει 2*3. Γι’ αυτό υπάρχει η καφετέρια ή το ταβερνάκι παρακάτω. Ενίσχυσε την τοπική αγορά και κουτσομπόλεψε, όσο θες!
6. Κλείσε το στοματάκι σου, κάτσε αναπαυτικά και παρακολούθησε. Για μια φορά στη μίζερη ζωή σου μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία να μάθεις κάτι παραπάνω, εκτός από το ότι η Βανδή πήγε στη Φολέγανδρο διακοπές με κότερο.
Καταλαβαίνω πως μικροί φάγατε πολύ ξύλο, για να μάθετε να είστε οι χειρότεροι του ανθρώπινου είδους. Αδράξτε την ευκαιρία να ενισχύσετε όσο μπορείτε το πνεύμα σας, το μυαλό, τις γνώσεις και την οξυδέρκειά σας. Μπορεί και να σας βγει σε καλό. Σε εμάς σίγουρα θα βγει κάτι καλό. Τουλάχιστον, θα παρακολουθήσουμε μια διαβολεμένη παρασταση με λίγη ησυχία.
