..Αυτό που σου λέω και βάλ’ το καλά στο κεφάλι σου. Σε έχω πιάσει απο το μπράτσο, όπως μου έμαθαν οι γερόντισσες του χωριού μου με τα κοκαλιάρικα δάχτυλά τους,
για να τις προσέξεις, τέτοια έγινα κι εγώ. Αχ, τα νιάτα μου!
Για να σε δω είσαι καλά ντυμένη, έξω κάνει κρύο. Χμ, δεν τρως τελευταία.
Θέλω την προσοχή σου.
Ξέρεις εγώ όταν ήμουν μικρή αγάπησα, αγάπησα όσο μπορούσα τον κόσμο.
Ναι, τον αγάπησα δυνατά.
Δεν άφησα χαμένες ευκαιρίες, δεν πλήγωσα κανέναν -όσο μπορούσα παιδάκι μου, προσπάθησα-, μα πάνω απ’ όλα έζησα τίμια χωρίς σκανταλιές. Δυο ανθρώπους άφησα να περπατήσουν απάνου μου. Έναν που θα σκότωνα για χάρη του κι άλλον έναν που δεν κατάφερα να τον μπαγλαρώσω στη ζωή μου.
Γέρασα παιδάκι μου και ξέρεις τι μου λείπει;
Η μανούλα μου κι ο πατερούλης μου! Άγιοι άνθρωποι, οσιομάρτυρες της ζωής, θεοσχωρέστους!
Ε, κι αυτός ο πρώτος που σου είπα. Λάθος χειρισμοί πουλάκι μου, σκατά τα έκανα όλα που κακό χρόνο να’ χω! Μικρή ήμουν όμως δεν ήξερα από καρδιές κι έρωτες. Τώρα με τα γερασμένα μάτια μου βλέπω καθαρά. Τουτο το μαραφέτι τι το έχεις;
Γράφει γιαγιά αυτά που λες.
Αντε εντάξει, κάτσε να κουνήσω λίγο τα ξύλα. Δεν πάγωσες; Ωχ, γέρασα μωρό μου. Να σου βάνω κάτι να τσιμπήσεις.
Όχι, γιαγιά είμαι εντάξει..
Λοιπόν, αυτόν τον πρώτο θέλω να μου βρεις, να κλείσω τα μάτια μου ήσυχη.
Μικρά παιδιά ήμασταν μα ξέρεις τι αγάπη είχαμε; Την καλύτερη! Από αυτές που ο χρόνος δεν πειράζει, ούτε οι καταστασεις. Ρε παιδάκι μου σου λέω γινομασταν μπιλιες κάθε μέρα ποτε δεν μισηθήκαμε.
Κουράστηκα λίγο μωρ’ βάϊζα μου, θα έρθεις αύριο;
Εντάξει γιαγιά! Μη σε παιδεύω άλλο.. Θα έρθω αύριο. Ξεκουράσου.
Μωρέ παιδάκια μου τι με αγκαλιάζεις την παλιόγρια..; Νέο παιδί, Παναγιά μου, να σε κολλήσω τίποτα.
Άμε στο καλό..
